باز هم، غروب پنجشنبه شد...

اهل بیت خیلی خوبن
وقتی میدونن دیگه داری جون میدی ازتنهایی
دعوتت میکنن یه سر بری در محضر آرامششون دمی نفس بکشی
که آبی باشه بر شعله های سوزان غربت...
یادمه یه بار یکی میگفت فلانی ای بوده که هر هفته حضرت مهدی رو زیارت میکرده...
یه بار که آقا به دیدن این عارف بزرگوار میان ازشون میدرسم اگه یه هفته ما رو نبینی چه میکنی؟
ایشون گفتند می میرم اقا...
و حضرت فرمودند اگر چنین نبود هر هفته به دیدارتان نمی امدیم...
راست میگفته بنده ی خدا...
صادقانه از ته دلش،یقین کرده بوده اگر این هفته بگذره و مولا رو نبینه از شدت هجران،قالب تهی میکنه...
و من کی می فهمم حال اون عارف رو؟
اگر میشه انسان به جایی برسه که هر هفته ندیدن مولاش بشه سخت ترین عذاب،
مهدی فاطمه هر هفته خودش میاد به دیدنش...

ای واای بر من...
که دیدن تو، و حضور تو، و بوییدن تو
نشد والاترین خواسته ام..
و انقدر دورم از اون عارف
که یادم میره با اینکه دارم از دوری آل الله میمیرم
طلب کنم.....

*
این ماهی افتاده در تنگ تماشا را
پس کی به آن دریای آبی رنگ می خوانند...