یا لطیف یا خبیر...

فکر کنم تو مطلب قبلی هم گفتم
آدم وقتی به زادروزش نزدیک میشه
چون گذر عمر بیشتر به چشمش میاد،
بیشتر به جنبه های مختلف زندگی اش فکر میکنه...
الان حقیقتا دلم میل به صحبت کردن داره، نه که چند روز ذهنم پر حرف بود اما زمان برای بیانش نبود...
بیشترین چیزی که واقعا فکر میکنم لطف خدا بود متوجهش شدم این بود:
من آدم خیلی لطیفی بودم... (می دونم که میفهمید قصدم خودمو بالابردن نیست،دارم حقیقت رو میگم و سیر فکرم که از کجا شروع شد...)
بچه که بودم
نسبت به همه ی دنیا محبت داشتم
همه که میگم یعنی اشیاء حتی...
وسایل ها رو آروم پایین میگذاشتم،تا به خیالم دردشون نگیره:)
آروم روی زمین قدم برمیداشتم
اگه یه کفشدوزک روی دستم راه میرفت دوستام شاید جیغ میزدن،من میرفتم یه محیط باز، دستمو آروم میذاشتم رو زمین تا راهش رو بره

از همه چیز پند میگرفتم، شعر زیاد میگفتم...

اما نمیدونم چی شد
چه اشتباهی کردم
که این لطافته ازم گرفته شد
لطافت خیلی ناز داره
خیلی باید مراقبش باشی
به سادگی کمرنگ میشه...
سخته نگه داشتنش
ولی من اون زندگی رو خیلی دوست داشتم...
بیشترین چیزی که این روزها باهاش به مروه ی الانم نهیب زدم
این بود که من،16 17 ساله که بودم،خیلی باصفا بودم
خیلی حال خوبی داشتم
نه نگاهم به مسئولیت هام بود نه حرف دیگران(چه تحسین چه تحقیر) اصلا انگار نمی شنیدم حرف کسی رو...
خیلی روی روحیاتم پافشاری داشتم
با احترام وقتی کسی میخواست برام تصمیم اشتباه بگیره قانعش میکردم 

محکم بودم

 16 17ساله که بودم،
یادمه که اون موقع هم چندسالی بود دور شده بودم از خدا
اما یه تصمیم
یه معامله ی قوی با خدا
باعث شد اونهمه نعمت و عشق وجودم رو بگیره...
*
خدایا من فدات بشم
به این ماه رمضونت خیلی امید دارم
دلم میخواد قبل ولادت امام حسن(ع) جانم، اون روحیه های قشنگ و سادگی بچه ها، در کنار پختگی و رفتارهای درست سن و سال خودم، برگرده...
خیلی بهتر و والاتر و قوی تر از قبل...
خداجانم...
تو میتونی
تو میتونی این فرصت دوباره رو با وجود اینکه زیااد فاصله دارم با حال خوب،برام به سادگی ایجاد کنی
خداجانم
اجازه میدین برگردم؟؟
**
شدیدا این دوتا سخنرانی رو توصیه میکنم
جفتش برای خود من،روزی بود...
یه رزق معنوی خوب...

http://bayanmanavi.ir/post/4699

http://bayanmanavi.ir/post/4710

ببخشید این مدلیه لینک، گوشیم برای لینک گذاشتن خیلی اذیت میکنه