برسد خواهش این ناله ی ممتد به حرم...

وقتی بساط گریه مهیا نمی شود
وقتی که بغض بین گلو جا نمی شود
وقتی تمام شب به در خانه ی کریم
در میزند گدا و دری وا نمی شود
وقتی پس از معاینه ها گویدت طبیب
این قلب مرده است،مداوا نمیشود
یک راه مانده بهر تو آن هم زیارت است
مشهد برو که کار تو اینجا نمی شود...


آقای خوبی ها
سال گذشته این روزها را یادت هست
بیچاره ی حریمتان بودم
گدای بی سر و پای همیشگی تان
با مادر آمده بودیم
گفتم به حق حضرت مادر،تا شفای پدر را نگیرم
از این حرم بیرون نمی روم
مولای خوبی ها
گله ای نیست ولی
سال گذشته که می آمدیم
مادرم سوار بر ویلچر نبود
آه......
درد مادرم می کشد مرا آقاجانم....

#اشک_نوشت : کبوترانه هوای تو را به سر دارم
#التماس_نوشت: قسمت می دهم آقا...
#درددل_نوشت : بی تابی اش،سخت بی تاب و قرارم کرده...
بیا و منت مستدامت را،به رخ بکش آقا...
من همه جا جار زدم که تو آقای منی....
بیا و آبروداری کن گدای بیچاره ات را...
امام رضا جانمم...