متکدیان هم آدمند!

یه خانوم گدایی زنگمون رو زد،رفتم پایین
کسی دم در نبود
یه دختر بچه چندتا خونه جلوتر ایستاده بود
کمی ایستادم وقتی من رو دید اشاره کردم که بیاد
اندک پولی کف دستش گذاشتم
پول رو با بی میلی گرفت...حالش رو نفهمیدم...
گفت خاله اسباب بازی ندارین؟
سوختم....
گفتم نه...
گفت مثلا از کوچیکی هات هم نمونده چیزی؟
فکر کردم یکم...واقعا چیزی نداشتم که بشه بدم بهش...
گفتم نه خاله نداریم...
 حالت چهره اش عوض شد گفت آخه بچه های عمم دارن،ما نداریم...
رفت....
**
سست شدم دم در...
فکر نمیکردم واقعا نیاز داشته باشن...
سست شدم از حسرت اون بچه
سست شدم وقتی بازم صدای مادرش رو شنیدم که به یک نفر دیگه میگفت حضرت محمد اجرتون بده امام علی برکت بده یتیم نوازی میکنید.....
*
نمیدونم چاره ی این فقر چیه
چاره ی نداری مردم چیه
فقط کاش...
ایندفعه که پای صندوق ها میریم
حواسمون به قشر مستضعف جامعه باشه...
مسلما کسی که به زندگی اشرافی خو گرفته باشه درد مردم جامعه رو نمیفهمه...

عنوان نوشت: تو مترو یه جمله نوشته بودن که نذارید متکدیان یا عواطفتون بازی کنید،یا بارها خوندم که توجه به اینها باعث میشه بیشتر بشن. به شخصه موافق گدایی و گداها نیستم چه بسا خیلی هاشون عادت کردن و تن به کار نمیدن،اما خواهشا اگه بچه ای گدایی کرد یا اگه خانوم مسنی با زحمت حلقه های جوراب رو از بین جمعیت رد کرد دست کم باهاشون خوب رفتار کنید...یه لبخند...

 شاید واقعا نیازمندن....از نگاهشون میشه فهمید....